Dr. Michael White (1954) is een veelzijdige klarinettist uit New Orleans, bandleider,componist, musicoloog, jazz historicus en onderwijzer, hij begon met het geven van Spaanse les aan de Xavier University en tegenwoordig geeft hij les in African-American Music. Hij wordt wijd verbreid beschouwd als een van de toonaangevende autoriteiten en cultuurbewakers van de traditionele New Orleans Jazz muziek. Hij trad op in tientallen landen, speelde op meer dan 50 albums, ontving talloze onderscheidingen etc. Hij is ook te horen op het album ” The Majesty of the Blues “ van Wynton Marsalis en ook werkte hij met hem in de serie concerten” A tribute to Jelly Roll Morton”. Zijn bijzondere klarinetspel is ook te horen op albums van Eric Clapton, Taj Mahal, Paul Simon en Marianne Faithful. Zijn invloeden qua klarinettisten zijn vooral George Lewis maar ook Sydney Bechet, Johnny Dodds, Barney Bigard , Paul Barnes en Willie Humphrey.

Hier is hij te horen in een live optreden in de Little Gem Saloon ter gelegenheid van het 20 jarig bestaan van het Basin Street Records label. Op dezelfde avond speelde ook Jason Marsalis (zie recensie) die hier op 2 nummers is te horen volgens de hoestekst, maar ik hoor hem alleen op het laatste nummer achter het drumstel. White’s vaste begeleiders zijn Gregory Stafford ( tpt), Seva Venet (banjo) en Mark Brooks (bs). Opener “Canal Street Blues” is geschreven door King Oliver, “Summertime” is natuurlijk van George en Ira Gershwin, “I love you too much to ever leave you”, “Caribbean Girl (A New Orleans Calypso)” en “Give it up (Gysy Second Line)” zijn van de hand van Michael White. New Orleans muziek behoort tot mijn favoriete domein: Dr. John, The Meters, Professor Longhair, The Neville Brothers, Allen Toussaint, Fats Domino, Dirty Dozen Brass Band, zoveel goede muziek, teveel om op te noemen. Maar doorsnee dixieland vind ik verschrikkelijk, afraffelmuziek voor suffe VVD feestjes, maar als het gaat om echte “ouderwetse” New Orleans jazz dan mag ik dat graag horen en Dr. Michael White is een fenomeen die dat als geen ander beheerst, dus hier geen afraffelen maar lekker swingen.

Bovendien schrijft White ook perfect in de oren liggende nummers zoal s het heerlijke “Caribbean Girl (A New Orleans Calypso)”, waarop je zo de dansvloer op zou willen springen met je lief ! En ook “Summertime”, een van de meest gecoverde nummers aller tijden, krijgt hier een dusdanige uitvoering van White dat het klinkt alsof hij het zelf had geschreven, geweldig, deze uitvoering kan zo in mijn rijtje achter Albert Ayler en Brainbox. Uitswinger “Give it up (Gypsy Second Line)“ met solo’s van Stafford (tpt), Venet (banjo) en een strak ritme van Jason op drums met natuurlijk een spetterende drumsolo, wat dixieland, dit is pure New Orleans muziek ! Ik had al vaker over Dr. White gehoord maar ik had nog nooit een heel album beluisterd, beter laat dan nooit, grijp je kans, de man is een fenomeen!

Jan van Leersum